Irsa van de Toogwijkhoeve
Zoals ik in mijn vakantiebericht al had gezegd, heb ik een nieuwe vriendin in Ulrum. Ze heet Kyra en is een Bouvier. Harm en Jolan hebben haar gehaald, nadat Ayla was overleden. De vakantieweek met Kyra was heel gezellig. Ze is wel wat druk, maar dat zal haar jeugdigheid wel zijn. Ik was met Murdock ook niet zoveel drukte meer gewend. We gaan nu ook allebei naar de cursus in Uithuizermeeden.
Ik ga sinds kort weer met vrouwtje naar cursus. Nee, nee, niet omdat ik niet gehoorzaam ben of zo, maar gewoon om een beetje in beweging te zijn en andere honden te ontmoeten. We gaan daarvoor naar Uithuizermeeden waar de Noordelijke Kynologen Club de cursus Nadac Hoopers geeft. Voor een beschrijving van deze cursus kun je kijken op de site van de NKC. In het kort moeten we door een tunnel, door poortjes en om tonnen lopen (of rennen als je daar zin in hebt). De tunnel is wel mijn favoriet (zie foto hierboven).
Hieronder nog een paar foto’s met cursusgenoten
Zo mijn vakantie zit er weer op. Ben 8 dagen naar Ulrum geweest te logeren bij Kyra. Kyra is de nieuwe hond van Harm en Jolanda. Het was eerst wel even wennen, omdat ik Kyra nog niet kende, maar dat is allemaal goed gekomen. Ik heb een gezellige tijd gehad in Ulrum, maar was wel blij toen baasje en vrouwtje me weer kwamen halen.
Op 28 juni hebben we afscheid genomen van Murdock. Hij is excact 16 jaar en 3 maanden geworden. De laatste tijd kampte hij met een aflopende gezondheid. In combinatie met zijn vergaande dementie hebben we besloten hem te laten inslapen. Het ging steeds slechter en er was geen uitzicht op verbetering. We hebben deze zware beslissing genomen om onnodig lijden te voorkomen. Om 14:40u is hij een waardige dood gestorven. We zullen hem altijd in ons hart bij ons dragen.
Rust zacht lieve kleine witte vriend.
Op 7 mei werd de reünie van het H-nest van de Toogwijkhoeve gehouden. Ik mocht daar samen met zus Caro en nichtje Guusje als special guests aan meedoen. Altijd leuk om lekker door de natuur te banjeren en als vrouwtje en baasje in de buurt blijven durf ik dat best.
Hieronder een paar foto’s van mij. Voor meer foto’s kun je kijken op de website van de Toogwijkhoeve.
Op dierendag (4 oktober) ben ik met baasje, vrouwtje en Tom wezen wandelen met het F- en G-nest van de Toogwijkhoeve. Ik kende alleen mijn zus Caro, de rest had ik nog niet eerder ontmoet. Maar het was wel gaaf zo door bos, heide en water te banjeren zonder die vervelende riem. Nou hoeft dat water van mij niet zo. Beetje pootjebaden, dat vind ik wel voldoende. Ik ben niet zo uitbundig in een groep, zeker als ik ze niet ken, maar geniet er wel van. Op mijn eigen manier wel te verstaan. Zus Caro herkende mij ook direct en moet dan, heel vervelend, mijn snuit aflikken. Een paar keer flink brommen hielp uiteindelijk wel. Daar ben je zussen voor, toch? Na afloop hebben we nog even uitgerust op een terras, waarna we weer met de auto naar huis reden. Een leuke, maar ook vermoeiende dag.
Zo het is weer achter de rug, het jaarlijkse bezoek aan de dierenarts. Laatst kwam een kaartje via de post en daar stond op “Voor Chira”, nou toen wist ik het al. Niet dat ik er bang voor ben, maar vroeger was het veel leuker. Toen ging ik altijd samen met Amor, die vroeg altijd direct om een koekje als zij binnenkwam. Direct met de voorpoten op de balie “Hallo hier ben ik, kom maar op met de koekies”. Maar ja, zo ben ik niet. Zeker niet als ik alleen ben. Maar goed ik heb het weer gered. Vrouwtje ging ervan uit dat ik veel te zwaar geworden was, maar gelukkig viel dat heel erg mee. De dierenarts zei dat ik dit gewicht best hebben kon. Yesss! Verder heeft hij me van alle kanten bekeken en op wat tandsteen na, was het allemaal prima in orde. Gelukkig kon de dierenarts die tandsteen er met een krabbertje zo afhalen. Dus ook zo gepiept. Nog even een prikje en ik kan er weer een jaar tegen aan. Doei dierenarts, tot volgend jaar. Oh ja, ik kreeg natuurlijk nog wel een paar koekjes.
Even op de weegschaal
Mooi op gewicht
Even luisteren en ja hoor, ik ben er nog
Oeps, tandsteen ontdekt
